در اين تحقيق كارايي دريچه ­هاي منهول پليمري و كامپوزيتي با استفاده از روش المان محدود مورد بررسي قرار گرفت و پيشنهاداتي براي تقويت استحكام اين دريچه ­ها ارائه گرديد.

بر طبق پیش ­نویس نسخه جدید استاندارد EN124 که در حال حاضر ترجمه آن هم به عنوان استاندارد ملی ایران پذیرفته شده، دریچه ­های از نوع A15 و B125 تحت پوشش این استاندارد قرار می­ گیرند تنها همین دو نوع دریچه مورد تحلیل قرار گرفتند زیرا استاندارد در مورد اینکه نوع ­های دیگر با این جنس می ­توانند استاندارد تلقی شوند، سکوت کرده است. یعنی اینکه اگر سازنده­ ای دریچه ­ای از این جنس برای نوع‌­های دیگر مثل D400  بسازد نمی ­تواند ادعا کند که دریچه ­ی او ضوابط استاندارد را رعایت کرده است و هیچ تضمینی روی عملکرد آن نیست.

براساس اطلاعات محققین این پروژه تنها تولیدکننده ­ی دریچه­ های کوپلیمری در ایران در حال حاضر شرکت چدن کاوه تهران است. برای انجام این تحلیل از نمونه ­ی موجود در آزمایشگاه که ساخت شرکت چدن کاوه بود استفاده شده است. ابتدا قابلیت استفاده از این نمونه ­ی موجود در آزمایشگاه برای کاربرد آن به عنوان دریچه از نوع B 125 مورد بررسی قرار گرفت. طرح اولیه یعنی همان هندسه دريچه، به عنوان مبنا در نظر گرفته شد و تحلیل استاتیکی با استفاده از نرم افزارهای COSMOS 2009 و ABAQUS 6.10-1 انجام گرفت. مدل سازی با استفاده از نرم افزار SOLIDWORKS 2009 انجام شد. در بررسی معیار تسلیم، با توجه به نرم بودن ماده و نیز همگن بودن آن، از معیار تسلیم فون میسز استفاده شد. به سبب شکل اعمال بار، استحکام خمشی به عنوان مبنای تحلیل مد نظر قرار گرفت.

براساس اطلاعات محققین این پروژه، بیشتردریچه ­های كامپوزيتي ساخته شده در ایران به روش SMC یا لایه گذاری دستی تولید می ­گردند که در واقع در محدوده­ ی کامپوزیت نوع B استاندارد قرار می­ گیرند. می ­توان حدس زد که استحکام نهایی دریچه به عوامل مختلفی نظیر ترکیب مواد استفاده شده به عنوان ماتریس، جنس و استحکام الیاف­ ها، جهت­ گیری لایه ها، هندسه ­ی لایه ­ها، ضخامت دریچه و حتی میزان و مدت گرم کردن قالب بستگی دارد.